کودکان در قاب کار!

یادداشت: حدیث کریمی

در دنیای امروزی که اقتصاد هر کشوری را محصولات انرژی میچرخانند اما در استان خوزستان که قلب تپنده ایران در بحث اقتصادی به شمار می آید؛ باید شاهد صحنه هایی باشیم که هرگز در شان مردمش نیست، و بی توجهی و فرار از میدان و توپ را در زمین دیگری انداخت بسیار از مسئولان باعث تعجب است ؛ انسان وقتی به فرزند خود نگاه می کند به یاد دو کودکی می افتد که اکنون باید در کنار خانواده خود باشند اما در زیر خروارها خاک به خواب ابدی رفته اند. در روزهای گذشته هم دو کودک دیگر به خاطر تهیه زباله های پسماندی برای امرار معاش براثر تصادف راهی بیمارستان شدند و همه دستگاهها و ارگان های مربوطه در سکوت به سرمی برد؛ سکوتی که اگر ثانیه ای فرزند خود را در آن وضعیت ببینند آیا نمی شکند؟ برای خانواده ای که اکنون پسر بچه ای ۱۰ساله اش در خیابان های شهرستان کارون روی آسفالت در خون خود غلطید و حال در زیر خروارها خاک خوابیده است.

اینجا برای او بهشت نبود بهشت در زیر خروارها خاک است که آنجا بایستی به بازی های کودکان خود دست پیدا کند نه در این دنیا که کسی نمی داند در دلش چه می گذشت.

مسئولانی که اکنون با یک عرض تسلیت به این خانواده ها رجوع می کنند آیا این می توانند تسکین باشد؟ آیا می توان جلوی مرگ مابقی کودکان کار را در این استان زرخیز گرفت؟! یا دوباره باید شاهد مرگ بیشتری از این نوع کودکان باشیم؟
آنهایی که دم از حمایت از محیط زیست، محرومیت، سگ های ولگرد می زنید؛ چرا حامی این کودکان نمی شوند که کودکی خود را در رویاهای بچه گانه خود بگذرانند نه در قاب کار و زباله گردی؟

شماها تنها حیوانات را درک می کنید اما انسان هایی که می توانند با همین نگاهی که شما دارید به بهترین افراد برای جامعه تبدیل شوند.

این ها که آسمانی شدند اما برنامه شما برای این کودکان چیست؟ کار و مرگ یا زندگی و بازی های کودکان؟ این ها سوالاتی هستند که شما بایستی پاسخ دهید وگرنه حق الناس این کودکان و زنان و مردانی که کار ندارد و توانایی تامین محتاج خود را ندارد در استانی که تامین کننده کل کشور و بیرون از کشور هست برگردن تان است.