آنها پول خرید ماسک هم ندارند

به گزارش پایگاه خبری هنرقلم؛ هر پدیده و بحران طبیعی و غیر طبیعی بهانه ای میشود تا کارکنان شرکت آب و فاضلاب روستایی خوزستان به ورطه فراموشی سپرده شوند.
مشکلات آبفا روستایی تمامی ندارد. سال های سال است که نزدیک به ۱۸۰۰ نیروی این شرکت اعم از آبدار، طرحی، معین، پیمانی و رسمی در کش و قوس دریافت حقوق و مزایای خود قرار دارند.
عقب افتادگی ۳ تا ۶ ماه حقوقاین کارکنان در یک نگاه ساده ۱۸۰۰ نفر را نشان می دهد. این در حالی است که همه این کارکنان خانواده دارند و ارتزاق آنها از راه همان حقوقی است که دایما در حال تعویق است.
امسال گویی بدترین سال برای این نیروها بوده چرا که با شرایط اقتصادی که بر کشور حاکم است، پرداخت ها نسبت به سال های قبل بدتر هم شده بطوریکه تا امروز که تا پایان سال نیز چیزی نمانده است، بیش از ۵ ماه عقب افتادگی وجود دارد. سنوات نیروهای طرحی از سال ۹۵ نیز پرداخت نشده، مبالغ مربوط به بیمه تامین اجتماعی بالای ۸ ماه عقب مانده، بدهی به پیمانکاران و بازار، بدهی به خودروهای استیجاری و ده ها مشکل ریز و درشت هست که مسوولین و کارکنان این شرکت را اندر خم یک کوچه کرده است.
پای درد دل یکی از کارکنان نشسته بودم. شاید باورش سخت باشد اما برای تهیه ماسک و الکل به مشکل خورده بود. آری برای این تلاشگران خدوم و جهادی تهیه اولیه ترین امکانات مقابله با ویروس کرونا امکان پذیر نبود.

دیگری از عقب افتادگی ۲۰ میلیونی اقساط واسم مسکن می گوید، تا آن اندازه تحت فشار تماس های بانک و ضامن قرار می گیرد تا مجبور می شود خود را زیر وامی دیگر ببرد تا فقط بتواند اقساط خود را بروز کند.
دیگری از عدم پرداخت شارژ ماهیانه ساختمان، عدم توان خرید عید نوروز، عدم توان تامین بنزین برای خودرو و هزاران درد مشترک که در میان کلیه کارکنان وجود دارد.
بدترین بخش اما ابراز شرمندگی پدرانی است که نه تنها نمی توانند خانواده های خود را آنطور که باید تامین کنند، بلکه از فشار مضاعفی که از بر آنها وارد آمده بی اعصاب هم شده اند. اینکه حقوقی دریافت نکنند و در خانه داد و فریاد هم کنند نور علی نور است. اما خوب میدانیم که هرچه که هست از فشار مضاعف اقتصادی است که با بی حقوقی درهم تنیده شده اند.
رها کردن این نیروها بواقع ظلم است. وجود حقوق های نجومی و اختلاس های میلیاردی توجیه پذیر نیست. با وجود فقر و عدم توان چرخاندن زندگی به ساده ترین ترین شکل با سفرهای جور واجور، تصاویر تفریح های آنچنان، خرج های کلان، زندگی های مرفه برخی مسوولین با آنچه که کارکنان آبفا روستایی خوزستان و امثال آنها تحمل می کنند همخوانی ندارد و بواقع بالاترین سطح از جفا و ظلم است.

یادداشت: میثم فروغی نیا