کاهش نرخ باروری در ایران، تنها یک بحران جمعیتی نیست؛ بلکه بازتابی از تغییرات عمیق فرهنگی، روانی و جنسیتی در ساختار روابط اجتماعی است. این تحولات به‌ویژه در نهاد خانواده و تجربه والدگری نمود پیدا کرده‌اند. در حالی که سیاست‌های فعلی عمدتاً بر ابزارهای مالی و مشوق‌های اقتصادی کوتاه‌مدت تمرکز دارند، آنچه مغفول مانده، فرسایش