ویروسی که جان میگیرد؛ کادر درمانی که جان می بخشند

یادداشت:حدیث کریمی

چند وقتی است که حال دنیا و بالطبع کشور ما هم بسیار وخیم است زیرا یک مهمان ناخوانده بعد از ۲۰ سال آمده و هر لحظه جان صدها انسان بی گناه را بر روی این کره خاکی می گیرد، آن مهمان ناخوانده ویروسی به نام کووید۱۹ است که هنوز هیچ کشوری مسئولیت تولید آن را برعهده نگرفته و شروعش از شهر یوهان چین بوده است.

میلیون ها انسان با ابتلا به این ویروس جان دادند اما سیستم اقتصادی و دیگر بخش های کشور چین به سرعت توانست یک بیمارستان اختصاصی در ۱۰ روز احداث و تمامی افراد مبتلا به کووید ۱۹ را درمان کند تا جایی که کشورش از این ویروس پاک شد، هرچند باز هم گرفتار این ویروس شدند.

از چین که بگذریم، مشخص نشد که چگونه این مهمان ناخوانده وارد کشورمان شد و ابتدا استان قم را درگیر و سپس استان ها یکی پس از دیگری به این بیماری ناشناخته آلوده شدند به گونه ای که کادر درمانی کشور روز و شب را دیگر از هم تشخیص نمی دادند چون شبانه روز در حال خدمت بودند و همچنان هستند؛ مردم در نقاط مختلف کشور یکی پس از دیگری مبتلا می شدند.

در روزهای نخست اعلام شد که خیابان ها را ضدعفونی، بهداشت را رعایت و از ماسک استفاده کنید و تاکیداتی به این شکل؛ اوضاع به نحوی بود که با نایاب شدن ماسک، الکل، مواد ضدعفونی و گران شدن این اقلام بهداشتی مواجه شدیم.

از سویی برخی مردم در برخی استان ها برای حفظ جان و مبتلا نشدن به بیماری، به الکل خوردن روی آوردند، غافل از اینکه جان می دادند و هرچه در این زمینه اطلاع رسانی می شد اما هر روز بیشتر شاهد جان باختن افراد بر اثر مصرف الکل بودیم تا جایی که حجم اطلاع رسانی گسترده از مرگ بسیاری، بالاخره مصرف الکل، متوقف شد .
با همه فشارهای روحی و روانی ناشی از افزایش حجم بیماران، کادر درمانی اما همچنان پای تهعد خود ایستاده‌اند، به گونه ای که شاهد بودیم که بیش از ۱۶۰ نفر از کادر درمان در مسیر این بیماری جان سپردند ، تا مردم سرزمین شان در آسایش و سلامتی باشند؛ آن ها شهدای مدافع سلامت هستند که حین خدمت جان دادند و سلاح شان، علم شان بود.آن ها مدافعان بی ادعایی بودند که ماه ها در بیمارستان ها خدمات رسانی می کردند، اما برخی از مردم کشورمان همچنان بی توجه به پروتکل های بهداشتی ستاد ملی کرونا به زندگی عادی و به دور از رعایت پروتکل های بهداشتی ادامه می دهند و فکر می کنند ویروس کرونا را با چشم قابل دید و می توانند او را از خود دور کنند؛ در صورتی که این ویروس بسیار ریز است و در اشکال مختلفی در بدن انسان نمایان می شود، به شکلی که هر روز یا هر چند وقت یک بار نوعی از آن کشف می شود، حال که ۲۶ هزار و ۳۸۰ نفر از مردم کشورمان تا امروز جان خود را بر اثر ابتلا به کووید ۱۹ از دست داده اند و ۴۶۱هزار و ۴۴ نفر در بیمارستان ها در بخش های مختلف در حال دست و پنجه نرم کردن با این ویروس منحوس هستند و تعداد زیادی از تلاشگران کادر درمانی و مدافعان سلامت هم جان سپردند.

آیا باز هم در این شرایط نباید بهداشت و قرنطینگی خانگی را رعایت کرد؟ چرا باید اکنون استان خوزستان در وضعیت قرمز باشد؟ چرا نباید به فکر سلامتی همدیگر باشیم؟
بنی آدم اعضای یکدیگرند و این شعر پر مفهوم را از دوران مدرسه آموختیم، باید بیشتر به مضمون این شعر توجه کنیم و با رعایت پروتکل های بهداشتی کاری کنیم تا این بیماری دست از کشور و استان خوزستان بردارد و کادر بی ادعای درمانی که مدافعان سلامت هستند در آرامش باشند، به این فکر کنیم که آنها هم خانواده دارند و خسته می شوند از شرایط.