یادداشتی به قلم بدون نام/ از تمام خواص و عوام، حلالیت می خواهم(بخش دوم)

بخش دوم:

امشب بیش از هر زمان، حال معترضان مجازیِ بی دفاع و پشت درب ها مانده را درک نمودم که با مدیریت های نظیر این مدیر مادون ، مثل بسیاری از بچه های گروه ملی و فولاد و… از کار اخراج که اتفاقا تعدادشان هم کم‌ نیست.

عذاب وجدان دارم برای همه مسئولیت هایی که با دفاع ما به افرادی سپرده شد که متاسفانه غیر از اشتراک زبان و قومیت، هیچ اشل دیگری بعنوان مزیت نداشتند.

خودی هایی که بعد از گماشته شدن در جایگاه های مورد نظر، متوجه شدم فریب ادعا و شعارهایشان را خورده ام.

آنها نه دغدغه مبارزه با تبعیض را داشتند و نه اعتقادی به شعارهای قومی ما، آنها فقط قدرت میخواستند، و متاسفانه با همان قدرت در قلع و قمع بچه های دیگرمان از هیچ امکانی فروگذار نبودند، نمیدانم شاید به گمان آنان این رفتارها حسن نیتشان را برای مدیران مافوق ثابت می کرد و هزاران شاید دیگر

ادامه دارد..