مُحرم  مَحرم دل حسین، سلام

به گزارش پایگاه خبری هنر قلم و به نقل از تایماز نیوز / آغاز می شود ماه فراوانی یادت که دل های همیشه عاشق را، دوباره متوجه «مکتب سرخ شهادت» می کند ، مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت دارد؛ میوه همان درختی که ریشه در «هَیهات مِنّ الذلّه» دارد وارمغان ماه محرم به تمام آزادگان جهان است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم در ابتدای شروع این ماه می چیدام و دلم را وصل می کنم به بارگاه مقدس کربلا.

«هَیهات منّ الذّله» کلید اسرار و رموز ماه محرم است. ماهی که هر بار با حضور دوباره اش  غمی هایی به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛ به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلام و به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان و به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی، تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به نیزه سه شعبه، بر دل می نشیند.

ماه محرم  به تفسیر شرافت و عزّت انسانی می پردازد و دلِ انسان های آزاده را به دقایق عارفانه عاشورا می سپارد و باز غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدای لا حول و لا قوه إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنیدو آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد، به بار می آورد.

ماه محرم غمی سترگی دارد که حتی باعث خم شدن قامت هلال ماه، می شود.یا امام حسین (ع) هر سال برای اینکه ثابت کنیم دراین ماه برای غم دلت شریک هستیم سیه می پوشیم و در دسته های عاشقان علم بر دوشیم و  بعد هزار و چهارصد سال هنوز هم به یاد لب تو آب می نوشیم.

ای ماه محرم  درتو حرمت خون است و خنجر، تو ماه عزای اشرف اولاد آدم هستی و خوشا به سعادتت قطعا بقیه ماه های قمری غطبه ترا می خورند چرا که تو مَحرم دل غمگین حسینی.

غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛ سلام بر مُحرم مَحرم دل حسین