مناطق نفت‎خیز رزق ۸۰ میلیون نفر را می‎دهد، نباید سلیقه‎ای عمل کرد/ یک شهروند عادی می‎شوم، از خوزستان بیرون نمی‎روم

هر کاری کنید بیژن عالی‎پور شخصیتی خاص دارد، ساده و صمیمی! دقیقا همانطور که از شخصیت جنوبی‎ها انتظارش را دارید ، ساعت ۱۸ قرار مصاحبه داریم، مکان مصاحبه هم در ساختمان ۵ طبقه معروف شهر اهواز واقع در نیوساید هست، ساختمانی که ستاد بزرگترین شرکت بهره برداری نفت در ایران است و اگر بگوییم یکی از ۵ ساختمان مهم اقتصادی در کشور است سخن گزافه ای نگفته‎ایم. پیشتر از آقای عالی‎پور شنیده بودم زمانی که مدیر مهندسی و ساختمان شرکت بوده، خود این ساختمان را ساخته است. حدود یک ساعت با تاخیر حاضر می‎شود، عذرخواهی می‎کند اما بلافاصله می‎گوید اجازه دهید تا قبل از هرچیز کارتابل را بخوانم، بعد از حدود یک ربع مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت‎خیز جنوب که این روزها به سبب قانون جدید بازنشستگی آخرین روزهای مسئولیت را می‎گذراند، آماده مصاحبه می‎شود.

– چرا اینقدر اتاق شما نسبت به مدیریت بزرگترین شرکت تولید کننده نفت ایران ساده است؟

یادم هست چند سال قبل به اتفاق مدیرعامل وقت شرکت ملی نفت ایران برای صحبت در مورد اوراق مشارکت به یکی از بانک ها رفته بودیم و مدیرعامل آن بانک یک طبقه کامل در طبقات بالایی آن بانک را  به عنوان اتاق کار در اختیار داشت، از دو میز کار گرفته تا چهار دست مبلمان و بسیاری از تجهیزات تزییناتی خاص؛ از جلسه که بیرون آمدیم اولین حرفی که به آقای جوادی زدم این بود که  اتاق کار مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران که بیشترین بودجه کشور را تامین می‎کند کجا و اینجا کجا ؟ زمانی که ساختمان ۱۵ طبقه شرکت ملی نفت ساخته شد این بانک ها یا وجود نداشتند یا اگر هم بودند ساختمان آنها قابل قیاس با ساختمان نفت نبود. اما شرایط امروز اینطوری است، اتاق های کار مسئولان صنعت نفت از وزیر گرفته تا مدیر و رییس عموما ساده است ، به نظر من مهم کار و عملکرد مدیران هست که باید بزرگ باشد.

–  آقای مهندس، چطور شد که شما پس از بازنشستگی مجددا به صنعت نفت بازگشتید؟

در اهواز بودم، اتفاقا یادم هست در حال مطالعه روزنامه بودم که از دفتر مدیر عامل وقت شرکت ملی نفت ایران تماس گرفتند و با آقای جوادی صحبت کردم، ایشان گفتند که نظر آقای مهندس زنگنه بر این است که مجددا به کار برگردید و مسئولیت مناطق نفتخیز را برعهده بگیرید ، رفتم تهران و با آقای جوادی خودمانی نشستیم صحبت های طولانی را کردیم و برگشتم اهواز و حکم مدیرعاملی من را چند روز بعد زدند.

– چرا  بعد از این همه مدت مسئولیت پذیرفتید؟

بدون هیچ گونه تملقی عرض می‎کنم، اگر شخصی جز آقای زنگنه این موضوع را درخواست کرده بود قبول نمی‎کردم، چون در مقابل آقای زنگنه و شرایط وقت احساس مسئولیت کرده و این موضوع را هم می‎دانستم که زمانی که آقای زنگنه نظر براین دارد حتما سیستم به من احساس نیاز کرده است و لذا پذیرفتم.

– آشنایی شما و آقای زنگنه از کجا بود ؟

دوره قبلی وزارت آقای زنگنه در دولت اصلاحات به سبب مسئولیت مدیریت مهندسی و ساختمان شرکت مناطق نفت خیز جنوب، چهارشنبه آخر هر ماه جلساتی را با ایشان برای  گزارش طرح های اجرایی مناطق نفتخیز جنوب داشتیم و بخش اعظم این ارتباط از این جلسات شکل گرفت.

–  یعنی انتخاب شما بعنوان مدیرعامل یک انتصاب سیاسی نبود ؟

اصلا و ابدا نبود ، چون من آدم سیاسی نیستم.

–  با چه چالش‎هایی در روزهای اول مواجه بودید ؟

به طور کلی مشکلات مالی در شرکت ملی نفت ایران از نیمه سال ۹۳ آغاز شد و دقیقا من هم از ۲۷ مهر همان سال بود که مدیرعامل شدم، از این لحاظ دقیقا با کمبودها همزمان شد؛ اما موردی که در روزهای اول به شدت نگران کننده بود برنامه ریزی دقیق برای چاه های از سرویس خارج شده، خطوط لوله اصلی و صادراتی و کارخانجات و تلمبه خانه های انتقال نفت به پالایشگاه و صادرات بود، به خاطر همین در اولین اقدام برگزاری جلسات هفتگی در دستور کار قرار گرفت.

– این برنامه‎ریزی‎ها در چه بخش‎هایی بود ؟

سه برنامه ریزی کردیم، در بخش چاه ها، اول برای چاه های احداثی توسعه محور جدید، دوم برای  چاه های که نیاز به تعمیرات داشتند، سوم چاه هایی که از سرویس خارج شده بودند و باید به سرویس برمی‎گشتند و برای کارهای ترمیمی بود، مرحله بعدی کارخانه هایی بود که از سرویس خارج شده بودند و باید اورهال شده و در سرویس قرار می‎گرفتند،  برنامه سوم خطوط لوله و از همه مهمتر سه تلمبه خانه ای بود که نفت پالایشگاه و صادرات را تامین می‎کردند .

–  چرا از همه مهمتر؟

باور کنید برای این بخش من یکسال و نیم اول را، شبها با دلهره فراوان می‎خوابیدم، چرا که تلمبه خانه اهواز بعد از بمباران در زمان جنگ یدک نداشتند و به تنهایی کار می‎کردند، در امیدیه هم زمانی که هوا گرم می‎شد با ماشین آتش نشانی و کولرهای آبی فضا را خنک می‎کردیم تا پمپ ها از کار نیفتند، در گوره هم از سه تلمبه خانه  تنها یک تلمبه خانه کار می‎کرد و دو تلمبه خانه دیگر در دوران دفاع مقدس از بین رفته بودند و زمانی که قرار بود به تولید حداکثری برسیم می‎بایست که برای این تلمبه‎ها جایگزین پیش بینی می‎شد، البته در کنار چند راهه قدیم گناوه چند راهه جدید نیز احداث شد.

– برای تعمیر تلمبه‎ها از کجا شروع کردید ؟

در اهواز همکارانم از جان مایه گذاشتند و یک  تلمبه‎ ۷۵۰ هزار بشکه ای را که در دوران جنگ تحمیلی از بین رفته بود نوسازی کردند و چند ماهی است که کار می‎کند، در مجموع در اهواز به جای تنها یک تلمبه‎ی موجود در سال ۹۳ ،  چهار تلمبه ۱۰۰ و ۴۵۰ هزار بشکه ای تعمیر و جایگزین شده  و یک تلمبه ۷۵۰ هزار بشکه ای به چرخه تولید بازگشت که در مجموع ۸ مگاوات برق  در روز صرفه جویی و ذخیره شد.

– برای تلمبه‎های امیدیه و گوره چه اتفاقی افتاد ؟

در امیدیه هم شبیه اهواز انجام شد با این تفاوت که سه الکترو موتور از فرانسه خریداری شد و در حال راه اندازی هستند، در گوره علاوه بر تعمیر تلمبه های قدیمی تلمبه خانه  C را نوسازی کامل کردیم و با این کار ظرفیت انتقال ۲ میلیون و ۱۶۵ هزار بشکه در روز افزایش یافت و به ظرفیت ۳ میلیون بشکه‎ای قبل اضافه شد و واقعا خیالمان راحت شد.

–  در مجموع فرایند تعمیر و احیای تلمبه‎ها چقدر زمان برد ؟

برای تلمبه‎های قدیمی حدود ۱.۵ سال و برای کارهای اساسی حدود ۲ سال زمان برد.

–  برای خطوط لوله چه اقداماتی صورت گرفت ؟

سوراخ شدگی در خطوط لوله فرسوده مناطق نفتخیز جنوب  دائما اتفاق می‎افتاد  به طوری‎که در سال ۹۳، ۱۵۱۴ مورد و در سال ۹۴ ، ۲۵۱۵ مورد گزارش شد و یکی از آنها خطوط لوله حد فاصل امیدیه و گوره  بود که روزانه بارها یک رشته خط لوله   ۱۵ کیلومتری ۴۲ اینچ و ۳۵ کیلومتری ۴۸ اینچ سوراخ می شدند، بنابر این خط لوله ۱۵ کیلومتری به طور کامل عوض شد و خط لوله ۳۵ کیلومتری هم نوسازی شد و فشار بر تلمبه خانه‎های گوره کاهش پیدا کرد، اما کار بسیار مهمی که قبل از تعمیر و بازسازی‎های اصلی انجام گرفت (با تاکیدی خاص) ضخامت سنجی بود که روی خطوط لوله و تجهیزات انجام پذیرفت که  اگر تلاش همکاران شرکت های بهره‎برداری و ستاد نبود، یقینا صورت نمی‎گرفت و بسیار از آنها ممنون هستم.

– چرا تا این حد در مورد ضخامت سنجی و اقدام‎های صورت گرفته تاکید دارید؟

تجهیزات و خطوط لوله مناطق نفتخیز جنوب مربوط به سال ها قبل است و گاها ضخامت برخی از تجهیزات تنها اندازه یک ورق کاغذ گزارش می‎شد و شما حساب کنید اگر این کار انجام نمی‎گرفت با توجه به گستره وسیع شرکت به ویژه در مناطق مسکونی  چه فجایعی مانند انفجار و آلودگی های زیست محیطی می‎توانست در انتظار باشد. این کار هنوز هم ادامه دارد چون ۳۰ هزار کیلومتر خطوط لوله در اندازه‎های مختلف در اختیار داریم که نباید یک لحظه از وضعیت آنها غافل شد.

– در صحبت‎ها اشاره کردید زمانی که مسئولیت را بر عهده گرفتید مصادف شد با کمبود بودجه در شرکت ملی نفت ایران، با این حساب هزینه‎های مواردی که اشاره کردید چگونه تامین شد ؟

خاطر دارم که بدهی شرکت به ۲۴۵۰ میلیارد تومان سند پرداخت در خزانه رسیده بود و حدود ۶۰۰ میلیارد هم اسنادی بود که به دلیل نبود اعتبار در خزانه اصطلاحا بین راهی بودند، مثلا در اختیار مجری ها، سندرسی و حسابداری سرمایه ای بود ، یکبار آقای زنگنه در سفری که به اهواز داشت وقتی با این اعداد مواجه شد، به من گفت که یعنی  شخص شما اینقدر اعتبار دارید ؟ این مبلغ زیادی است.

– یعنی اعتبارات از تهران تامین نمی‎شد ؟

عرض کردم مشکلات مالی بسیار زیاد بود و واقعا همکاران وقت در تهران خیلی تلاش می‎کردند تا در بخش های مختلف تامین بودجه کنند و انصافا هم با توجه به شرایط تمام مجموعه وزارت نفت  قوی عمل کرد؛ به خاطر دارم از اسفند ۹۳ تا آبان ۹۴ به صورت ریالی و ارزی اعتباری را نگرفتیم، من جا دارد اینجا از سازندگان، پیمانکاران، تامین کنندگان و تمامی کسانی که به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب کمک کردند و فشارهای سنگین و بیشماری را به خاطر نبود اعتبارات از سوی ما تحمل کردند تشکر کنم ، به واقع اگر صبر و همکاری آنها نبود به اهدافمان دست پیدا نمی‎کردیم.

–  در مجموع شخصا روابط عمومی خوبی دارید ؟

بله خداروشکر، نود درصد کارهای من در شرکت از طریق ارتباطات حل می‎شود.

–  کشور در آن زمان شرایطی را سپری می‎کرد که به دلیل شرایط بین المللی امید به این بود که سهم نفتی را که در بازار های جهانی از دست داده بازپس بگیرد و در این بین ، یقینا مجموعه وزارت نفت و یا در بیان بهتر دولت ، روی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به دلیل حجم تولید نفت حساب ویژه ای را باز کرده بود ، لطفا در  مورد رکورد گیری و افزایش تولید توضیح بفرمایید؟

بعد از اینکه برخی شرایط مهیا شد ، آقای وزیر گفت رکورد گیری را شروع کنید و به خاطر دارم که در ۵ آبان ۹۴ بود که این اتفاق افتاد، ساعت ۱۲ شب این رکورد گیری شروع شد و فردای آن روز آقای زنگنه به همراه تعدادی از مسئولین عالی رتبه وزارت نفت و نمایندگان مجلس به اهواز آمدند، وقتی به استقبال به فرودگاه  رفتیم حدود ساعت ۱۴ بود، بلافاصله آقای وزیر از من پرسید که وضعیت افزایش تولید چگونه است؟ گفتم ۸۳۰ هزار بشکه، خیلی خوشحال شد، حدود ساعت ۱۶ بود که تولید شد ۹۶۵ هزار بشکه و داشت به یک میلیون بشکه می‎رسید که طوفان شدیدی آمد و موجب قطعی برق شد، نگرانی وزیر نفت بر این بود که این عدد پایدار است یا خیر که به ایشان از این جهت اطمینان خاطر دادیم.

– یعنی در همان ۹۶۰ هزار بشکه متوقف شدید ؟

۹۶۰ هزار بشکه غلط هست و ۹۶۵ عدد صحیح است ، لطفا به این عدد دقت کنید،  (با جدیتی خاص)  اگر خدا نکرده ۵ هزار بشکه از تولید کم می‎شد ، صبح اول وقت  مدیران مربوطه یک به یک تماس می‎گرفتند و توضیح که چه عرض کنم …..(می‎خندد)، آقای زنگنه درمورد کم کاری با کسی تعارف ندارد !

– فکر می‎کنم بخشی دیگر از فعالیت های شما در طول این چهارسال صرف واحد های نمک زدایی شد، در این مورد توضیح بفرمایید ؟

اکثر واحد های نمک زدایی که در سرویس هستند یا مراحل نهایی ساخت را طی می‎کنند که در آغاز مسئولیت ۳۰ تا ۴۰ درصد پیشرفت داشتند اما  با وجود تمام بی پولی ها، ۱۰ واحد نمک زدایی راه اندازی شد که اگر این اتفاق نمی افتاد کاهش تولید نزدیک به ۵۰۰ هزار بشکه ای را یقینا داشتیم.

– می‎خواهم فضای مصاحبه را عوض کنم و از بخش فنی به سمت سوالات نرم و عمومی تر برم که آقای عالیپور می گوید قبل از این من یک صحبت در مورد عملکردی که در جوانگرایی داشتم دارم؛ ادامه می‎دهد: جوانگرایی که در طول این چهارسال داشته ام در طول تاریخ صنعت نفت بی سابقه بوده است.

– مثال می‎زنید ؟

بله حتما، مثلا در بخش امور فنی بجز آقای نصرتی که حدود ۵۵ سال دارد تماس مسئولین ما در این بخش که ۵۰ تا ۶۰ سمت الف به بالا هستند ، حداکثر ۴۶ سال دارند،  یا در مدیریت تولید به جز دونفر همه بین ۴۵ تا ۴۸ نفر هستند، معاونت کالا، منابع انسانی، برنامه ریزی تلفیقی، مدیریت امورمالی نیز به همین ترتیب بوده است. حتی هم اکنون متوسط سن مدیران عامل و مدیران ارشد  ۵ شرکت بهره‎برداری تابعه ۴۸ سال است.

– با چه هدفی این کار را انجام دادید ؟

جوانگرایی، امید و انگیزه؛ یادم هست روزاول آقای زنگنه روی دو مورد خیلی تاکید کرد ، اول جوانگرایی و دوم آموزش، من سعی کردم هردو را به نحو احسن انجام دهم .

– شیرین ترین روز در این ۴ سال چه روزی بود ؟

خاموشی چاه ۱۴۷ رگ سفید، رکورد گیری و افزایش تولید، خاموشی مخزن پتروشیمی بوعلی مهمترین بوده است.

– سخت ترین روز چه زمانی بود ؟

یک سال و نیم اول خیلی سخت گذشت، به دلیل نواقصی که پیشتراشاره کردم  توام با استرس بود، چون موضوع افزایش تولید بسیار مهم بود و همه دنیا نگاه می‎کرد که ایران می‎تواند این عقب ماندگی را جبران کند یا خیر؟ اینکه جمهوری اسلامی می‎توانست در مدت ۶ ماه افزایش روزانه ۵۰۰ هزار بشکه ای را داشته باشد برای آنها خیلی عجیب بود، در صورتی که ما به کمک خداوند و تلاش شبانه روزی همکارانم موفق شدیم ظرف مدت تنها ۳ماه، یک میلیون بشکه در روز به تولید نفت کشور اضافه کنیم که اگر با خوراک پتروشیمی ها و نفتا محاسبه کنیم این عدد یک میلیون و ۱۷۰ هزار بشکه است.

– روز تلخ هم داشتید ؟

مرگ دو تا از بچه های ملی حفاری خیلی ناراحتم کرد و البته روزهایی که در رگ سفید از جان مایه می‎گذاشتیم اما عملیات به خاطر شرایط خاصی که چاه داشت به ثمر نمی‎نشست نیز خیلی تلخ بود.

– زخم زبان‎هایی که برخی افراد می‎زدند هم تلخ بود؟

نه باور کنید، به خاطر این موضوع عرض نکردم، چون برای من مهم نبود که چی میگه! چون همیشه می‎گویند که دعا کنید دشمنانتان نادان باشند، افرادی که در آن ایام متلک می‎گفتند افرادی بودند که در نفت سمت های مدیریتی داشتند و همه عملکرد آنها را به یاد دارند، کسی فراموش نمی‎کند که در کنگان چاه در چند روز خاموش شد و به غلط عددی کمتر را عنوان می‎کردند.

–  آیا  دراین مدت هدفی را دنبال کردید که محقق نشد؟

دو آرزو داشتم، یک اینکه صبح ها که سرکار می‎رفتم جوان، میانسال، پیرمرد و پیرزن بیکار را در مسیر و جلوی شرکت نبینم ، چون ظرفیت  اشتغال برای همه موجود نبود و این مورد خیلی آزرده خاطرم می‎کرد که نمی‎توانستم کاری برای آنها انجام دهم.

– شنیده بودم در منزل شما هم نامه می انداختند، درست است؟

من دوست نداشتم که نیروی حراست جلوی منزل در شهرک  سازمانی داشته باشم و افراد می توانستند به  منزل مراجعه کرده و نامه درخواست کار را حضوری تحویل به اعضای خانواده ام دهند، شبها هم معمولا هفت یا هشت نامه درخواست کار از طریق خانواده به دستم می‎رسید.

– مورد دیگری هم بود که محقق نشود ؟

بله ، خیلی دوست داشتم که  حقوق کارکنان پیمانکاری یا ارکان ثالث افزایش پیدا کند تا  در زندگی آنها تغییرات مثبتی ایجاد شود، حدود ۲۰ هزار نفر نیروی ارکان ثالث داریم که باید حقوق آنها تغییرات صعودی حاصل شود، جدا از آن، تنوع در پرداخت و به سبب نوع قرارداد با وجود انجام یک کار مشترک نیز برای من تلخ بود و خیلی علاقه‎مند بودم اصلاح شود ، به طور کلی معتقد هستم  باید این موضوع ساماندهی شود.

– اگر فهرست‎وار بخواهید مهمترین کارهایی که در این مدت انجام دادید را نام ببرید چه بوده است؟

جوانگرایی‎، آموزش‎، افزایش تولید‎، ضخامت سنجی، ساماندهی نیروی انسانی با توجه به تخصص های آنان، رسیدگی به تلمبه خانه ها و چند راهه گناوه، طرح های نمک زدایی، همراهی و تعامل با سازندگان ، پیمانکاران داخلی را می توانم مهمترین آنها عنوان کنم.

– در این مدت گلایه یا شکایت از شخص خاصی دارید؟

من از کسی گله‎مند نیستم ، تنها سه چهار نفر که بالاترین محبت ها دیدند اما بدترین برخورد ها کردند که به خداوند واگذارشان کردم  و امیدوارم خداوند آنها را ببخشد. اگر هم به دلیل شلوغی و اهمیت کار، موجب ناراحتی فردی شدم امیدوارم من را ببخشند و حلال کنند، از آنها عذرخواهی می‎کنم اما باور کنید، هرگز، هرگز و هرگز به دلیل مسایل شخصی این برخورد ها صورت نگرفته است .

– اگر بخواهید از کسی تشکر کنید آن فرد کیست ؟

جدا از همه کارکنان زحمتکش شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و خانواده های آنها در بخش های مختلف که واقعا در موفقیت هایی که حاصل شد بیشترین نقش را ایفا کردند. دوست دارم از وزیر نفت تشکر کنم اما خدا شاهد است که این تشکر با نیت چاپلوسی نیست، چرا که آقای زنگنه یک کار نشد را برای شخص من انجام داد و آن ارتقای سمت مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تا معاونت وزیر بود و این از لحاظ افکار عمومی اثرات خوبی را در میان همکاران داشت و البته در استان وجود یک سمت معادل معاون وزیر بسیار مهم است و اثر مثبتی را در میان مسئولین استانی نیز دارد.

– اگر دوست داشتید به این سوال جواب ندهید، شما شاید خیلی ظاهری مانند دیگر مدیران و مسئولین در جمهوری اسلامی ندارید اما مسئولیت های مهمی را داشتید و الان هم مدیرعامل بزرگترین شرکت تولید کننده نفت در ایران هستید، فکر می‎کنید دلیل این رشد در چه بوده است؟

جنس افراد قابل تغییر نیست ، من همین هستم که هستم !  از ابتدا هم همین تیپ را داشتم ازسمت کارشناس گرفته تا الان که در راس شرکت هستم ، رنگ عوض نکردم.

– چطوری به شما اعتماد می‎شد ؟

به دلیل عملکردی که داشتم همه می دانستند که فردی سیاسی نیستم، نه  جناح چپ و نه راست برای من مهم نیست ، برای من نظام ارزش دارد.

– در دوران دفاع مقدس به جبهه نرفتید ؟

ما اهواز بودیم و به نوعی می توان گفت تاسیسات مناطق نفتخیز هم تفاوتی با جبهه نمی کرد ، چرا که روزی نبود که تاسیسات ما را بمباران نکنند ، آمار بمباران آن موجود است و تعداد زیادی از جانبازان و شهدای صنعت نفت مربوط به همین بمباران ها است .

– شما مجروح نشدید ؟

۲ بار ، یکبار سال ۶۵ در ناحیه صنعتی اهواز که هفت روز بستری شدم و بار دوم نیز در تلمبه خانه اهواز که ۱۰ روز در بیمارستان بودم و هنوز هم برخی از شب ها از گوش درد ناشی از این حادثه از خواب بیدار می شوم ، اوایل مجروحیت نیز مشکلات کلیه داشتم.

– پس با این حساب ، جانباز محسوب می شوید ؟

نه ، دنبال آن نرفتم (علاقه ای به ادامه صحبت ندارد) حتی ۱۵۰ هزار تومان هم برای هرکدام از این حوادث پرداخت می کردند ، این پول ها را هم نگرفتم .

– اگر پیگیری کرده بودید ممکن بود امروز شامل استثنائات در قانون بازنشستگی شوید.

مهم نیست ، من پیگیر این مسایل نبودم.

– بگذریم ، اگر باردیگر پیشنهاد مدیرعاملی مناطق را به شما بدهند قبول می کنید ؟

تنها اگر آقای زنگنه بخواهد، بله قبول می کنم در غیر این صورت هرگز.

– توصیه شما به مدیر عامل بعدی چیست ؟

با صمیمیت و رفاقت البته در چارچوب قانون با کارکنان شرکت از سمت بالا تا پایین رفتار کند؛ کار خوبی که در این مدت و در همین ارتباط انجام شد این بود یک صندوق الکترونیکی داشتیم که کارکنان می توانستند به طور مستقیم با مدیر عامل در ارتباط باشند، پنج شنبه و جمعه ها تمام این تقاضا ها یا هر موردی که بود را می خوانم و به مدیر مربوطه دستور پیگیری می دادم.

– معمولا چند صفحه است ؟

حدود ۱۵۰ صفحه و در هر صفحه هم دو یا سه نفر تقاضا نوشتند، از رسیدگی به بیماری های صعب العلاج گرفته تا مشکلات دیگر که در این نامه ها مطرح می شد.

–  بعد از این مسئولیت چه برنامه ای دارید ؟

مثل یک شهروند معمولی ادامه زندگی می‎دهم ، همین الان هم چند پیشنهاد کار از تهران دارم اما قبول نکردم.

– در اهواز می‎مانید ؟

من هیچ موقع از خوزستان خارج نشدم و نخواهم شد، من نسبت به این استان عرق خیلی خاصی دارم.

– برنامه ای برای نمایندگی مجلس دارید ؟

هرگز! حتی چند سال قبل که بازنشست شدم ، از شورای شهر پیشنهاد کردند که شهردار اهواز شوم اما قبول نکردم.

– نظر شما در مورد قانون اخیر بازنشستگی چیست ؟

من اگر بگویم  این قانون صحیح نبوده همه فکر می‎کنند به خاطر خودم می‎گویم، اما در هیچ کجای دنیا مثل ایران به این شکل  این قانون را مصوب نمی‎کنند ، چون یک وزیر فرد شایسته و توانا را به عنوان معاون خود منصوب می‎کند.

–  پس تکلیف انگیزه برای نیروهای جوان چی می‎شود ؟

شما فکر کردید جایگزین این معاونان وزیری که بزودی می‎روند ، جوانان ۲۵ ساله می‎گذارند ؟

– ۲۵ سال که نه اما یک فرد ۴۰ ساله را که می‎توانند منصوب کنند .

نه !  خیل جاها نمی توانند مثل اینجا ( مناطق نفتخیز) نمی توانند ، در شرکت های عملیاتی نمی شود ، اگر به عنوان یک مدیرعامل نفتی تجربه نداشته باشی کلاهت پس معرکه است، اول از همه ضربه به صنعت می خورد ، دوم اینکه اگر زیرمجموعه ای نخاله داشته باشید همان افراد خیلی راحت کلاه سرت می گذارند.

– بالاخره سمت هرکسی برای خودش مهم، سخت و پراهمیت است، اینطور به نظرتان جهشی صورت می‎گیرد ؟

من موافق ماندن همه معاونین وزیر در وزارت خانه ها نیستم ، عرض من این است که قانون باید استثنا کند بعضی از سمت ها استراتژیک و حساس است، نباید معاون وزیر نفت را با معاونت در فلان وزارت خانه یکی دانست، برخی از وزارت خانه ها کاملا تخصصی هستند؛ به طور مثال در مورد سفرا یا استاندارها حتما باید فردی با تجربه مسئولیت یک سفارتخانه یا  استان را بر عهده بگیرد، باز هم تاکید می کنم و به کلام الله سوگند می‎خورم این صحبت ها را در مورد شخص بیژن عالیپور که شامل این قانون شده عرض نمی کنم.

– فکر می‎کنید ده سال آینده صنعت نفت و به ویژه کارکنان مناطق در مورد  مهندس بیژن عالیپور چه قضاوتی خواهند داشت ؟

خدا می داند، خودشان می دانند و البته بستگی دارد به عملکرد من !

– خودتان چه فکر می‎کنید ؟

(می خندد) من هم مثل بقیه آمدم و رفتم.

– شما با کدام مدیر عامل در مناطق راحت تر بودید و فکر می کنید که کارنامه خوبی داشت ؟

مدیرعاملی در مناطق نفتخیز شرایط خاص خود را دارد ، هرکدام معایبی داشتند و هرکدام مزایا ، سوالتان جواب مشخصی ندارد (علاقه ای به پاسخ ندارد).

– کدام دوران خوب نبود ؟

به نظرم دوران آقای میرکاظمی بدترین زمان در مناطق بود،  شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب رزق ۸۰  میلیون نفر را می دهد ، نباید سلیقه ای عمل کرد ، متاسفانه درآن دوران افرادی که شایسته نبودند سمت های مدیریتی در این شرکت گرفتند، فردی را که من به دلیل عدم صلاحیت از سازمان بیرون کرده بودم را مدیر آن  بخش گماردند،  کارمند کف بدون آنکه مراتب سازمانی را طی کند مدیر شد، کسی که حتی یک روز سابقه سرپرستی یک واحد کوچک هم نداشت در راس مجموعه نشست و افرادی را منصوب کرد که بله قربان گو باشند.

– بعد از مسئولیت مناطق نفتخیز قصد سفر به خارج از کشور را دارید ؟

۴۱ سال هست که کار می کنم اما حتی با اینکه قبلا شرایط فراهم تر از حالا بود یک بار هم ماموریت خارجی نرفتم، آقای جشن ساز شاهد است و از ایشان بپرسید. سال ۸۶ آقای نوذری گفت که یک شرکت اروپایی قرار هست مدیران نمونه چهار شرکت را ۱۱ روز سفر دور اروپا ببرد، هرچقدر آقای جشن ساز اصرار کرد قبول نکردم.

– چرا ؟

چون اگر ماموریت خارجی رفتی سریعا یه چیزی بهت می‎چسبانند ، می‎خواهم و می‎خواستم زبانم بلند باشد، افرادی که ماموریت خارجی می‎روند برای کار می‎روند نباید پشت سرشان حرف بزنند، اینجا آدم داریم که من به پاکی در مورد او قسم میخورم اما هزار حرف را در آوردند ، هرچقدر هم که سمت بالاتر باشد حرف و حدیث ها بیشتر می‎شود.

– به ۴۱ سال کار اشاره کردید بیشترین و مهمترین بخشی که در مناطق بودید کدام بخش بود؟

در بخش های متعددی فعالیت کردم که مهمترین آن مدیریت مهندسی و ساختمان بود.

– از مهمترین اقدام هایی که در دوران مدیریت مهندسی و ساختمان صورت گرفت بفرمایید ؟

کارهای زیادی در آن مدت صورت گرفت که موجب شد بارها  مقامات کشوری برای افتتاح آن حضور پیدا کنند.

– مثلا ؟  

خیلی کار انجام شده اما مهمترین آنها ۱۴ مجتمع فرهنگی ورزشی و زمین فوتبال در آغاجاری ، امیدیه ، شادگان ، هفتگل ، گچساران ، رامشیر ، ایزه ، مسجد سلیمان را می توان از مهمترین آنها برشمرد که هرکدام ۱۸۰۰ متر سالن چند منظوره و زمین فوتبال داشتند .

–  در اهواز در این زمینه کاری انجام نشد ؟

نشد ؟! (تعجب می کند) در اهواز مجتمع امام رضا (ع) در شهرک نفت ساخته شد که بعد از مجتمع ورزشی آزادی در تهران بزرگترین و کامل ترین در کشور است، حتی چندین فصل مسابقات لیگ فوتبال در آن برگزار شد ، نمونه این مجتمع ها در مساحتی کوچکتر در گچساران و آغاجاری نیز ساخته شد .

– به غیر از طرح های ورزشی هم فعالیت هایی صورت گرفت ؟

بله ، بیمارستان ۳۵۰ تختخوابی اهواز ، ۲ ساختمان ۵ طبقه ستاد مناطق و بسیار ی از پروژه های عمرانی مثل جاده ، پل  و…. نیز در آن دوران ساخته شد.

–  احتمالا برنامه ای دارید که بعد از مسئولیت با خانواده باشید، توضیح می‎دهید؟

نه !! لر چکار به این حرف ها داره ؟! (با خنده و شوخی می‎گوید). خانواده ام هیچ موقع سوال نمی کنند که کی می روی و می آیی؛ خانواده ام من را می شناسند و من هم آنها را می شناسم، همسر بسیار سازگاری دارم. بعد از ازدواج برای تحصیلات به آمریکا رفتیم و همسرم کارشناسی صنایع و خودم کارشناسی ارشد مهندسی صنایع اخذ کردیم.

– همسرتان در صنعت نفت مشغول به کار شدند؟

خیر ایشان معلم بودند و به آموزش و پرورش رفتند. اما به دلیل مشغله های کاری من زودتر از موعد بازنشسته شدند تا به امور خانواده رسیدگی کنند و از این بابت از ایشان تشکر می کنم.

– از اینکه به ایران برگشتید پشیمان نیستید؟

اصلا و ابدا؛ من آدم آنجا نبودم. وقتی که به ایران برگشتم در کل مناطق نفتخیز جنوب تنها سه نفر مدرک کارشناسی ارشد داشتند.

– آخرین سفری که با خانواده رفتید چه زمانی بوده ؟

به خاطر نمی آورم.(زیاد فکر می کند)

–  بیشتر از ۵ سال بوده ؟

۵ یا ۱۰ سال کجا بود ؟ شاید سال ۶۷ همراه خانواده محمود آباد رفته ام.

–  در مورد این افراد اولین چیزی که به ذهنان می رسد بگویید ؟

– بیژن زنگنه ؟

یک مدیر مدبر، قاطع و در عین حال بسیار پاک، همان طور که آیت اله هاشمی شاهرودی در بخشنامه ای قبلا اعلام کرده بود.

– شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب ؟

از بچه های خوب و زحمتکشی تشکیل شده که در سال های جنگ و پس از جنگ خودشان را نشان داده اند.

– خوزستان ؟

استانی هست که در بین استان های کشور متاسفانه جز آخرین ها است درصورتیکه قبلا جز سه استان برتر بود.

– سمت مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب ؟

دوست دارم ،  می توانست علاوه بر تولید نفت به مردمان فقیر ساکن در اطراف چاه های نفت هم کمک کند تا وضع زندگی بهتری را داشته باشند.

– رکن الدین جوادی ؟

مدیری بسیار مسلط، کاری و کاردان

– علی کاردر؟

مدیر و آدم بسیار خوب و با صداقت

– بختیاری ها ؟

هم آدم خوب دارد و هم آدم بد

– قانون بازنشستگی ؟

قبلا هم عرض کردم به حال من فرقی نمی کند ، اما قانون باید سمت های تخصصی را استثنا می کرد.

– افزایش تولید ؟

بهترین ساعات کاری من

– حیدر بهمنی ؟

فردی که به کار خود مسلط بود و از سطح پایین کاری رشد کرد.

– محسن پاک نژاد ؟

مدیری هست که با رفاقت  و صمیمیت کار می کند.

– رگ سفید ؟

بهترین و بدترین خاطره من

– محمودآباد ؟

برای خانواده ها جای خوبی است، برای من نه ، فکر می کنم رفتم زندان !

– اضافه کار ؟

برای من فرقی نمی کند ، اما دوست دارم به افرادی که اضافه کار می کنند ، پرداخت شود.

– شبکه های اجتماعی ؟

اصلا علاقه ای ندارم ، حتی پیامک زدن را هم دوست ندارم ، موبایلم مال زمان تیغعلی شاه است !!! (خنده) خودم را درگیر این مسایل نمی کنم ! اگر کسی بخواهد  مطلب یا عکسی تحت قالب شبکه های مجازی برایم ارسال کند ، از همکاران مورد اعتمادم یا اعضای خانواده کمک می گیرم.

– ورزش ؟

متاسفانه اصلا وابدا اهل ورزش نیستم ، راستش را بخواهید وقت برای ورزش ندارم، من اصولا هیچ موقع کار باقی مانده ندارم، هر موقع  برای ماموریت به تهران می روم، شب حتما خودم را به اهواز می رسانم، به دفتر رفته و کارها را انجام می دهم تا روز بعد کارها به خوبی توزیع شود و اصطلاحا کار به واسطه من روی زمین باقی نماند، همین الان و قبل از مصاحبه هم دیدید که این کار را انجام دادم.

– تا حالا شده انتصابی کنید که بعد پشیمان شوید از انتخابی که داشتید ؟

بله ، البته خیلی کم در حدود دو سه نفر

– بالعکس ؟ برکنار کنید و پشیمان شوید ؟

(فکر می کند) نه ! چون قبل از این کار همه جوانب را می سنجم.

– مصاحبه با  ما چطور بود ؟

بسیار لذت بردم

– خسته شدید ؟

اصلا و ابدا

گفتگو:سامان قدوسی