قصه‌گو باید مشتاق قصه باشد

میرزایی خواه ادامه داد: من به‌عنوان یک قصه‌گو سعی می‌کنم سلیقه مخاطب را در نظر گرفته و متناسب با جنس، سن و موضوع موردعلاقه آن‌ها قصه‌ای مرتبط را برگزیده و در صورت لزوم با ایجاد تغییراتی در چهارچوب قصه و نزدیک‌تر کردن آن به نگرش و سبک اجرای خودم آن را برای بچه‌ها به اجرا در آورم.

این قصه گو یادآور شد: در اجراهای خودم قصه‌های با ابزار را ترجیح می‌دهم چون به نظر شخص بنده فکر می‌کنم در اجرا به من اعتماد به نفس بیشتری می‌دهند. اما این نکته را باید در نظر گرفت که هر قصه‌ای قابلیت با ابزار شدن را ندارد.

این مربی با سابقه کانون پرورش فکری و کودکان  که با قصه “چه خانه زیبایی” به بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی منطقه سه کشور راه پیدا کرده افزود: این قصه برای گروه سنی سال های ابتدای دبستان، به مدت ۱۰ دقیقه و با ابزار اجرا می‌شود. چون این قصه برای کودکان دوره اول ابتدایی انتخاب شده و محتوای این قصه ایجاب می‌کرد تا از روش‌های موردعلاقه کودکان مثل مشارکت از طریق شعر، استفاده از ابزار قصه‌گویی برای جذب حواس بینایی بچه‌ها و انتقال مفاهیم بیشتر قصه بهره ببرم.

وی بیان کرد: در سنوات مختلف و در جشنواره‌های قصه‌گویی استانی و منطقه‌ای شرکت داشته‌ام و در سال‌های قبل به خاطر علاقه‌ای که داشتم بیشتر قصه‌های فولکور و بومی و گاها دوزبانه و برای ۹- ۱۳ سال اجرا می‌کردم.

میرزایی گفت: اعتقاد دارم که گویش و لباس‌های محلی ما میراث فرهنگی ما هستند و نباید به فراموشی سپرده شود. در اجراهای خودم این مهم را در نظر داشتم، اما امسال ترجیح دادم  برای ۶- ۹ ساله‌ها قصه‌ای مناسب اجرا کنم.

این مربی مسئول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درباره نحوه آشنایی خود با دنیای قصه‌گویی اظهار داشت: من با قصه و قصه‌گویی از زمانی که به استخدام کانون در آمدم آشنا شدم و به لطف دوره‌های آموزشی که گذارندم و تجاربی که کسب کردم، قصه‌گویی را برای بچه‌ها از کتابخانه آغاز کردم و در ۳ دوره برگزیده منطقه‌ای شده و به بخش ملی راه یافتم.

وی درباره چگونگی انتخاب سوژه برای قصه‌گویی گفت: من معمولاً  قصه‌های خود را با این هدف انتخاب می‌کنم که علاوه بر سرگرمی و جذاب بودن برای بچه‌ها، پیامی هم به مخاطب خود داشته باشد. اگر می‌خواهیم قصه‌گوی خوبی باشیم باید مجموعه‌ای از کتاب‌های داستانی مناسب تهیه کرده و سعی کنم مطالعه و جستجو کرده و قصه‌های جدید را انتخاب کنم که اول به دل خودم بنشیند و بعد برای بچه‌ها اجرا کنم.

میرزایی درباره روش قصه‌گویی خود توضیح داد: من در روش خودم سعی می‌کنم اگر بچه‌ها از قبل آن قصه را شنیده باشند، با استفاده از تکیه کلام‌ها، ضرب‌المثل‌ها و شعرهای امروزی قصه را دستخوش تغییراتی کنم تا ارتباط بیشتری با مخاطب امروزی برقرار کنم. البته نباید از مشارکت کودکان در حین قصه‌گویی غافل شد.

وی تأکید کرد: در اجرای شیوه‌های قصه‌گویی سنتی باید عرض کنم که آن‌ها هنوز هم مخاطبان خاص خود را دارند. هر چند که نیاز بچه‌های امروز فرق کرده است. امروز کودکان و نوجوانان ما به دنبال شنیدن قصه‌های جالب هستند و به نظر من شنیدن قصه از زبان حیوانات، جنگل، درخت و طبیعت خیلی برای بچه‌ها جذابیت بیشتری دارد. پدران و مادران ما باید فرزندان خود را به قصه شنیدن عادت دهند.

این قصه‌گو درباره ضرورت استفاده از فناوری‌های نوین در قصه‌گویی گفت: درست است که تلویزیون و موبایل جایگزین کتاب و قصه شده و شاید خانواده‌ها به اشتباه اوقات کودکان خود را با این فناوری پر می‌کنند، اما از همین فنّاوری برای جذب بچه‌ها به شنیده قصه و کتاب‌های صوتی و… می‌توان بهره برد.

وی افزود: در خصوص پیرامون ارتباط قصه‌گو و مخاطب باید بگویم یک قصه‌گوی خوب با زبان بدنش با دیگران ارتباط برقرار می‌کند. ارتباط چشمی قصه‌گو مخاطب با مخاطب تأثیر زیادی دارد زیرا آن‌ها نقاط کانونی در بدن ما هستند و در ارتباط حرف اول را می‌زنند. البته دارا بودن مهارت‌های ارتباط کلامی و حرکتی می‌تواند قصه‌گو را در جذب مخاطب به‌خوبی یاری دهد. یک قصه‌گو باید روابط اجتماعی خوبی داشته باشد و بتواند در هر جمعی مخاطب را با داستان‌هایش سرگرم کند. قصه گوی خوب، به کلمه‌ها تسلط کامل دارد و از ارزش آن‌ها با خبر است. او می‌تواند روی شنونده اثر بگذارد.

این قصه گو تأکید کرد: اگر والدین می‌دانستند که قصه‌گویی چه تأثیری بر پرورش و تخیل و هوش فرزندانشان دارد، حسرت شب‌هایی را می‌خوردند که شب‌ها بدون گفتن قصه فرزندانشان به خواب رفته‌اند. تحقیقات ثابت کرده که قصه‌گویی خیال‌پردازی را غیرمستقیم یاد می‌دهد و قصه‌ها بهترین راه برای گفت‌وگو با کودکان است.

میرزایی یادآور شد: هنگام قصه‌گویی، صمیمیتی میان شخص قصه‌گو و شنونده به وجود می‌آید که از فرم‌های نمایشی دیگر این انتظار نمی‌رود و گاه محال است. قصه حتی اگر تکراری باشد برایشان شیرین و جذاب است دنیایی است که کودک در آن تخیل می‌کند. قصه و قصه‌گویی قرن‌هاست که بهترین راه، بیان آرزوهاست. قصه زبان مشترک انسان‌ها برای تشریح اشاره‌ها و معنی‌ها و انتقال ارزش‌های اخلاقی و معنوی از نسلی به نسل دیگر بوده است. همچنین وسیله برای انتقال سینه به سینه آداب و رسوم است تا از گزند روزگار در امان باشند و به دست فراموشی سپرده نشوند.

انتهای پیام/*