عارفان عرفان ذیحجه

آیه شریفه “و واعدنا موسی ثلثین لیله و اتممناها بعشر” نیز مربوط به دهه اول ذیحجه است. در این آیه آمده است که چون موسی را خدا خواست، ۱۰ روز بر میقاتش افزود. چرا که رسیدن به حالت ذکر، انسان را محبوب خدا می‌کند. راه محبوبیت ذاکریت است و ذیحجه تلاشی برای محبوبیت است.

ارباب معرفت برای آدمی چهار سفر را توصیه می‌کنند. مروری به اعمال دهه اول ذیحجه و اعتکاف حضرت موسی (ع) طبق آیه شریفه « و و اعدنا موسی اربعین لیله و اتممناها بعشر » نشان از سفر از خلق به حق و از حق به خلق است.

از روز اول ذیحجه، توصیه به نظافت، ادعیه و زیارت شده است. این توصیه‌ها با رسیدن به شب و روز عرفه و قربان شدیدتر و زیادتر می شود. در واقع سالک از روز اول ذیحجه با اعمال توصیه شده، روز به روز مسیر استکمالی برای رسیدن به حق را طی می کند.

پس از شب زنده داری‌ها، روزه‌ها و راز و نیازها و رسیدن به حق، در روز دهم با دو توصیه مهم اجتماعی برای حضور سالک در میان خلق شاهدیم. توصیه اول اقامه نماز عید قربان که حکایت از وظیفه سالک برای گسترش روح تعبد دارد و توصیه دوم قربانی کردن که حکایت از وظیفه عدالت توزیعی سالک در جامعه است.

مسیر پیشین _حرکت از عرفان نظری به عملی_  سبک بسیاری از عرفا بوده است. شگفت از کسانی است که هر چند عرفان نظری آنچنانی را طی نکردند ولی در عرفان عملی و همجوشی با خلق، گوی سبقت را از دیگران ربودند. شهید چمران از جمله این افراد است. عرفان شهید چمران، عرفان همدردی، از خود گذشتن و قربانی کردن خود در راه اسلام است. عرفانی که ذیحجه به مؤمنان می‌آموزد.