زنان، زبانِ مقاومت؛ روایت ناب حماسه در دوازده روز نبرد

به گزارش پایگاه خبری هنر قلم و به نقل از تیم  #شهید_غلامرضا_رهبر   ایران، سرزمینی کهن با تنوع غنی از اقوام و فرهنگ‌هاست که در نگاه اول ممکن است منشأ چالش به نظر برسد. اما تاریخ نشان داده است که این ملت در بزنگاه‌های بحران و جنگ، همبستگی عمیقی را به نمایش گذاشته که می‌توان آن را «ایران به مثابه خانواده» نامید. آنچه در دوازده روز حماسه ملت ایران برابر تهاجم صهیونیست‌ها رقم خورد، چیزی جز تکرار درس‌های فراگرفته از مکتب عاشورا نبود؛ درسی که قرن‌ها پیش در صحرای کربلا نقش بسته بود. گویی ایران معاصر، پیام‌دار میراث حسینی در عصر فناوری و هیاهوی رسانه‌های جهانی شد.

پر واضح است که ما تاریخ خوانده‌ایم؛ فرزندان تاریخیم و میدان حادثه دیده‌ایم. چه بسا دیده‌ایم که بحران‌ها و جنگ‌ها، با وجود آسیب‌ها، مهم‌ترین تأثیرشان رفع اختلافات سطحی و آشکارسازی هویت ملی بوده است. مردم کشورمان نشان دادند که برخلاف تبلیغات گسترده دشمن برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، همواره پای آرمان‌های نظام ایستاده‌اند. زنان نیز در صف اول این حماسه‌سازی‌ها بودند؛ در مراسم تشییع شهدای جنگ دوازده روزه و هشیاری در برابر نیرنگ‌های دشمن، به جای مخابره ضعف و مویه، قهرمانانه از دشمن‌شناسی سرودند.

زنان مسلمان امروز، نه فقط مادر، همسر یا دختر شهید، بلکه زبان شهیدان هستند و روایت‌گری آنان در لبه تیز جنگ و صلح، نه صرفاً داستان‌گویی یا خاطره‌نویسی، بلکه ساختاری از معناست که به رویدادها چارچوب می‌دهد. زنان و مادران ایرانی، ستون‌های مقاومت در ۱۲ روز جنگ تحمیلی با رژیم صهیونیستی، در صف مقدم مبارزه معنوی، روانی و اقتصادی قرار گرفتند. آن‌ها نه تنها نقش پشتیبان در پشت جبهه را ایفا کردند، بلکه به شیوه‌ای مستقیم و فعال از روح و بدن جامعه دفاع نمودند. با شهامت، تدبیر و همدلی که جلوه‌ای از مقاومت و حمایت جمعی بود، در کنار ایثار مردمی، نمادی از همبستگی ملی را به نمایش گذاشتند.

در لحظه روایت‌سازی دشمن درباره مقاومت به مثابه خشونت یا تروریسم، روایت زنانه از مقاومت چهره انسانی، اخلاقی و ایمانی حماسه حق را به جهان نشان داد و افکار عمومی را علیه محور باطل بسیج کرد. اما سؤال این است: مهم‌ترین ضرورت‌های زمان حال برای ایستادگی و اقتدار بیشتر جامعه زنان در مقابل دشمن چیست؟ شاید صریح‌ترین پاسخ، تقویت کنشگری زنان در اشکال مختلف باشد. زیرا زن باید بتواند از نظر فردی، فارغ از نقش‌های شغلی و خانوادگی، روایت‌گر واکنش و احساس خود در برابر جنگ باشد.از سوی دیگر، برنامه‌ریزی‌ها برای پررنگ‌تر کردن نقش زنان در مدیریت بحران باید مسیر ثابتی پیدا کند؛ به گونه‌ای که آموزش‌های ضروری مانند ایمنی، نحوه پناه‌گیری، آرامش و خونسردی زن به‌عنوان مادر خانواده در شرایط هشدار و صدای انفجار، و انتقال تاب‌آوری، صبر و تحمل بیشتر به دیگر اعضای خانواده در رأس قرار گیرد.

یادمان نرود که زنان، به سبب قدرت همدلی، تاب‌آوری و حس عمیق مادری، در شرایط جنگی به اصلی‌ترین ستون‌های حفظ خانواده و جامعه تبدیل می‌شوند. عاطفه به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در میانه ویرانی و ناامیدی، به دنبال حفظ زندگی باشند. از سوی دیگر، به دلیل نقش مادری و تربیتی، حساسیت بیشتری نسبت به آموزش‌ها دارند؛ بنابراین برنامه‌هایی برای پشتیبانی از نقش زنان در روایتگری بحران باید مورد توجه مسئولان کشور قرار گیرد تا بدین ترتیب به وظیفه اصلی خود، یعنی جهاد تبیین در شرایط جنگ و پساجنگ، جامه عمل بپوشانند.

#طنین_خوزستان

#شهید_غلامرضا_رهبر