روش های کنترل استرس پس از شرایط بحرانی و جنگ

به گزارش پایگاه خبری هنر قلم و به نقل ازمرکز مشاوره و مددکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی فا.ا.خوزستان: کنترل استرس پس از بحران و جنگ شامل اقداماتی برای مدیریت و کاهش اثرات روانی ناشی از تجربیات آسیب‌زا است. این اقدامات شامل پذیرش احساسات، ارتباط با دیگران، خود مراقبتی، و در صورت نیاز جستجوی کمک حرفه‌ای است.

اقدامات کلی برای کنترل استرس:

پذیرش احساسات:
در شرایط بحرانی، ترس و اضطراب طبیعی هستند. انکار این احساسات کمکی نمی‌کند. بروز و ابراز این احساسات به دیگران می‌تواند مفید باشد.

ارتباط با دیگران:
صحبت کردن با دوستان، خانواده، یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و درماندگی کمک کند.

مراقبت از خود:
ورزش منظم: فعالیت‌های هوازی می‌توانند به کاهش اضطراب کمک کنند.

خواب کافی: اطمینان از خواب کافی و منظم برای بهبودی روانی مهم است.

تغذیه سالم: رژیم غذایی متعادل می‌تواند به عملکرد بهتر مغز و بدن کمک کند.

فعالیت‌های آرامش‌بخش: انجام فعالیت‌هایی که از آنها لذت می‌برید، می‌تواند به آرامش ذهن کمک کند. به عنوان مثال، فعالیت‌هایی که قبل از خواب انجام می‌شوند.

محدود کردن قرار گرفتن در معرض اطلاعات استرس‌زا:
قرار گرفتن بیش از حد در معرض اخبار و اطلاعات مربوط به بحران می‌تواند استرس را افزایش دهد.

پذیرش عدم قطعیت:
در شرایط بحرانی، برخی از جنبه‌ها خارج از کنترل ما هستند. تلاش برای پذیرش این عدم قطعیت می‌تواند مفید باشد.

درمان‌جویی:
اگر استرس بیش از حد و مداوم است، مراجعه به یک روان‌شناس یا روان‌درمانگر می‌تواند کمک کننده باشد.

نکات اضافی برای شرایط پس از جنگ:

درک واکنش‌های روانی:
واکنش‌های افراد پس از جنگ می‌تواند متفاوت باشد. برخی ممکن است علائم PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را نشان دهند.

توجه به کودکان:
کودکان ممکن است به روش‌های مختلفی به جنگ واکنش نشان دهند. حمایت عاطفی و ایجاد یک محیط امن برای آنها مهم است.

اجتناب از قضاوت:
در طول بحران و پس از آن، افراد تحت فشار هستند. از قضاوت در مورد دیگران خودداری کنید.

حمایت از جامعه:
برگزاری کارگاه‌های آموزشی:
کارگاه‌هایی که به مدیریت استرس، مهارت‌های مقابله‌ای، و حمایت روانی می‌پردازند، می‌توانند برای جامعه مفید باشند.

ایجاد فضاهای امن:
ایجاد فضاهایی برای گفتگو، تبادل تجربیات، و حمایت اجتماعی می‌تواند به بهبودی کمک کند.