به گزارش پایگاه خبری هنر قلم؛ روز ۱۲ فروردین ماه سالجاری محل دفن صفیره بر اثر گرما و رطوبت بالا دچار حریق شد، که توسط پرسنل پسماند این حریق تا فردا صبح کنترل شد.
اما نکته مهم این حریق در این است که یکی از اعضای شورای شهر اهواز همراه با یک خبرنگار منسب به خودش شبانه به محل دفن آمده و کلیپی در این رابطه در فضای مجازی منتشر کرد.
محل دفن صفیره هر شبانه روز ۸ صد و هشتاد تن پسماند شهری و شش تن زباله عفونی بیمارستانی و ۱۴ تن زباله شبه بیمارستانی را در خود دفن می کند.
همه مراحل دفن توسط کارشناسان سازمان پسماند رصد می شود در حالی که کوهی از آلودگی ها در اقیانوسی از زباله ریخته می شود.
در شمارش روی کاغذ گویا زیاد نیست، اما وقتی به محل دفن می رویم، با موج حمله پشه های آلوده، حیوانات موزی، موش و سگ های بسیاری که آنجا مشغول حشر و نشر هستند روبرو می شویم.
روی سخنم با کسانی است که این روزها در فضای مجازی کلیپ ها و تصاویری از آتش سوزی در محل دفن را به چشم می بینند، شاید نزد خود زیر لب سخنی هم می گویند، اما گفتن ها و نوشتن ها هیچکدام توان ارزیابی لحظه ای در این محل ماندن را تصویر نمی کنند.
پس شوراییان را به دقت در بیان این مسئله می کنم که صفیره محلی برای دفن پسمانده های خانگی و عفونی و بیمارستانی است، آنچه که بسیار زود فاسد می شود، تجزیه می شود، بویی مشمئز کننده از خود بیرون می دهد، حشرات و حیوانات موزی را جمع می کند، و بدتر از همه پس از چند روز ایجاد گاز متان می کند.
گازی بشدت آتش زا و سمی، که هیچ راهی برای مقابله با آن فعلا در کشور ما موجود نیست، اما می شود با لوله گذاری در زیر محل دفن این گاز را به بالا هدایت کرد. این گاز بر اثر تابش مستقیم خورشید به یک شیشه خورد شده و انعکاس آن آتش می گیرد و وقتی آتش می گیرد بجز آب باید با خاک آن را خفه کرد والا هرگز خاموش نمی شود و همواره در زیر خود شعله دارد.
در شورای سوم شهر اهواز سازمان پسماند متولی دفن کار خود را شروع کرد و بر اساس نسخه ای مطرح شیوه ی فوکوئوکا را بعنوان محل دفن در اهواز پیشنهاد داد که سریعا مورد تایید قرار گرفت و اهواز زباله های خود را به این شیوه دفن نمود.
بر اساس برآورد جمعیتی و مقدار پسماندهای شهری هر ۴ سال یک بار باید یک سلول برای دفن زباله های شهر آماده می شد، و هر ده سال یک سلول برای پسماندهای عفونی و بیمارستانی.
قاعدتا، سازمان مدیریت پسماند فاقد درآمد برای یک سلول است، و شهرداری اهواز و شرکت هایی چون مناطق نفتخیز و صنایع فولاد و گروه ملی و بیمارستان های بزرگ شهر و آب و برق خوزستان و شرکت ملی حفاری باید در هزینه ساخت این سایت کمک های لازم را انجام دهند. زیرا نزدیک به ۴۰۰ هزار نفر از مردم شهر اهواز در شهرک های این شرکت ها مشغول به کار هستند.
با همه این احول در شورای چهارم، طرح و برنامه سلول شروع شد و در همان زمان هم پایان یافت، اما به خاطر اتفاقاتی که در آخرین روزهای سال نو در آن زمان اتفاق افتاده بود این سلول هرگز برای دفن استفاده نشده و بلا استفاده مانده است.
این سلول زیر سازی و لوله گذاری ها را انجام داده است، و فقط با کمی رسیدگی آماده می شود برای دفن ۴ سال بعدی اما متاسفانه اراده ای برای اجازه دادن نیست.
چه خوب بود این عضو محترم شورا، بجای این همه زحمت در شورای شهر تلاشی برای این سلول می کردند و یا بودجه ای ضرب الاجلی برای درست کردن سلولی دیگر انجام می شد تا این وضعیت سخت و آلوده که پرسنل شهرداری هر روزه در آن هستند هم برطرف می شد.
متاسفانه، دشمنی ها گاه ما را از هدف اصلی خود دور می کند، محل دفن پسماند اگر دچار حریق می شود، اگر دچار مشکلات است به این خاطر است که باید یک سلول نو داشته باشد، و اگر این سلول احیا شود و یا سلولی دیگر ساخته شود، ۴ سال ما بدون مشکل به کار خود ادامه خواهیم داد.
تقاضای ما از شورا ایجاد راهکاری برای بهتر زیستن است، نه راهکاری برای تغییر دادن شهردار، دلایل دشمنی فاقد ارزش برای این مردم است.
این مردم احتیاج به کار متخصصین دارند.

یادداشت: پرتو علوی / کارشناس محیط زیست شهری