از علل توسعه نیافتگی یک شهر جنوب

گارش نوید قائدی

مورخ ۵ تیر ۱۴۰۰

به گزارش پایگاه خبری هنر قلم، مگر می شود از توسعه شهر بحث کرد اما نقش عوامل سیاسی،اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی و اقلیمی و زیست محیطی آن را نادیده گرفت،همین که سال هاست بخشی از شهروندان به توسعه شهر فکر می کنند اما این روند شروع نمی شود، حکایت از آن دارد که موانع و چالش هایی وجود دارند که باید آن ها را شناخت و رفع کرد. چند سالی است در شهر اهواز مسئله عدالت شهری مطرح است، یعنی برخورداری کل محله های شهر از حداقل امکانات و خدمات شهری که شرایط زندگی را مطلوب می سازند.

زندگی شهری در عصر مدرن اقتضائاتی دارد که نمی توان آن ها را نادیده گرفت، روند توسعه بحثی تاریخی و تکاملی است و به الزام باید به آن اندیشید، چون توسعه شهری اقتضایی است و امری تکاملی و تاریخی است ناگزیر توسط نیروهای اجتماعی در جامعه محقق می شود. گرچه نیروها یعنی سطح تفکر و اندیشه آن ها در روند توسعه اثر گذار است اما فضای عمومی و ساختاری جامعه نیز هدایتگر این افراد است.یعنی در مجموع عوامل ساختاری شهر و مدیریت آن و شرایط کنشگران است که تاریخ و هویت و آینده شهر را خواهد ساخت.

اگر توسعه شهری امری طبیعی است و همه خواستار آن هستند، چرا میسر نمی شود؟آیا در راه رسیدن به توسعه موانعی وجود دارد؟اگر وجود دارد این موانع از چه جنس و نوعی هستند؟مثلا مردم این شهر به زیست بهتر فکر نمی کنند؟یا شرایط فرهنگی و اجتماعی شهر و منطقه به گونه ای است که مردم به حداقل ها راضی هستند و یا اگر خواسته بیشتری دارند برای رسیدن به آن تلاش نمی کنند؟یا نه اصلا توسعه در وجهه عام آن برای آن ها بی معنی و دست نیافتنی تلقی می شود و بهتر می دانند که هر کدام راه فردی خویش را در پیش گیرند و کلیت جامعه را رها کند؟یا در ساختار های بومی و شهری به گونه ای عمل می شود که مدیریت سیستم به فکر توسعه شهر نیست و یا توسعه شهر برای آن ها اصلاً مهم نیست و یا منفعت طلبی فردی جای منافع شهر را گرفته و سیستم در جا می زند.

آیا تاریخ و فرهنگ و ساختار انسانی و سیستمی شهر اهواز به گونه ای است که در حال صلب و سکون است و کلا غیر توسعه طلبانه است؟چگونه می توان این موانع را شکست و با تعریف منافع مشترک در قالب هویت شهری توسعه آفرینی کرد؟ اولین قدم باید شکست چرخه باطل بازتولید فرهنگ ناصحیح در تمام ابعاد نامطلوب آن باشد،باید منافع شهر را در قالب فرهنگ توسعه تعریف و مهندسی کرد و افراد کنشگر و متفکر و تاثیرگذار آن را به تمام افراد و ساختارهای مدیریت شهری تزریق و القا کنند.

جهت اطلاع مجموعه قوانین فرادست کشور و بعضا میزان بودجه های اختصاص داده توسعه ، ضد توسعه نبوده اند و نیستند، ایراد در تفکر توسعه طلبی و تغییر نگرش های اخلاقی و انسانی ماجرا خلاصه می شود.باید بتوان قواعد جدید فرهنگی و استانداردهای رو به آینده و منجر به توسعه را با تفکر و اندیشه خلق کرد و منتشر و القا و تعلم داد تا بتوان بر اساس آن ها کار را به پیش برد، باید در این شهر چند فرهنگی بتوان به تعاریف مدرن و توسعه ای رسید که الزامات آینده در آن مد نظر قرار دارند، به قول مارکس انسان ها می توانند تاریخ را تغییر دهند اما در شرایطی که تاریخ  برای آن ها تعیین می کند، دقیقا اگر شرایط تاریخ را شرایط عمومی کشور دانست، مردم شهرهای دیگر مسیر توسعه شهر خود را تغییر داده اند اما اهواز از این قافله عقب مانده است.

متاسفانه عطش منافع و کسب منزلت های اجتماعی کاذب(در تمام اقشار) دامن این شهر را گرفته است و موجب ایجاد چرخه باطلی شده که از اساسی ترین موانع توسعه شهر اهواز تلقی می شوند که در قالب اتفاق های نامبارک و نامیمون بروز می کنند، آخرین نمونه آن در انتخابات اخیر شورای شهر اهواز هویدا بود.چرخه باطل ضعف و نادانی مردم در نوع انتخاب ،بی خیالی بخش زیادی از مردم شهر،بی اعتمادی بخشی از اقشار، منفعت طلبی افراد شیطان صفت در قالب خرید هر رای ۱۰۰ هزارتومان،محفل های جزیره ای به قول خود ارزشی فاقد برنامه های دقیق و عدم پاسخگویی نسبت به عملکرد گذشته خود، ضعف مجریان انتخابات،اثر افراد صاحب نفوذ منفعت طلب و پدرخوانده ها و … از محصولات این چرخه باطل است که آینده نا چندان روشنی را برای شهر اهواز ترسیم کرده اند.

*من ا… التوفیق*