آموزش و پرورش اولویت فراموش شده!

یادداشت: دکتر علی دژمان استاد دانشگاه

آموزش و پرورش و معلمی، اولویتی که سالهاست اولویت دولتها و مجلس نیست!

بی شک آموزش و پرورش و نظام آموزشی پی ساختمان توسعه را تشکیل می دهد که نیاز است اولویت اول دولتها و مجلس شورای اسلامی باشد .

ولی با نگاهی به مصوبات مجلس و لوایح پیشنهادی دولتها ملاحظه می شود این موضوع از اولویت دوم و سوم هم برخوردار نبوده و نیست !

از همه مهمتر اینکه رکن اصلی آموزش و پرورش نیروی انسانی ( معلم ) است که هر روز بیش از پیش به فراموشی سپرده شده است .

زنده‌یاد دکتر حسین عظیمی از مجموع نظرات علمای توسعه توسعه را به معنای بازسازی جامعه بر اساس اندیشه‌ها و بصیرت‌های تازه تعبیر می‌نماید.
این اندیشه‌ها و بصیرت‌های تازه در دوران مدرن, شامل سه اندیشه علم‌باوری, انسان‌باوری و آینده‌باوری است.

به همین منظور باید برای نیل به توسعه, سه اقدام اساسی درک و هضم اندیشه‌های جدید, تشریح و تفضیل این اندیشه‌ها, و ایجاد نهادهای جدید برای تحقق عملی این اندیشه‌ها صورت پذیرد .
با این مقدمه جای سؤال است؛ که چرا توسعه انسانی در نظام آموزشی ایران از دیرباز تاکنون در رتبه های رو به پایین در مقایسه با نظام های آموزشی بین المللی است و نهاد آموزش و پرورش علی رغم اهمیت و اولویت مورد بی توجهی دولتها قرار می گیرد .

اصولا کجای کارمی لنگد؟ قانون یا مدیریت منابع؟

_ نزول کیفیت نظام آموزشی و عدم توجه به شأن معلم چه تبعاتی در جامعه را به همراه خواهد داشت؟

_جایگاه معلم چگونه در نظام آموزشی رفته رفته فراموش و مورد بی توجهی و بی مهری دولت ها قرار گرفت؟
_ و در پایان آیا حق التدریس، معلم نیست؟!

آموزش و پرورش بعنوان بزرگترین بخش از بدنه دولت و از مؤثرترین بازوهای اجرایی و در تعریف دقیق تر ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﺤﺮﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺸﻮﺭ است که ﻫﺴﺘﻪ ﺍﺻﻠﯽ آن را معلم ﻭ ﻣﺪﯾﺮﺍن تشکیل می دهند.

از اهمیت آن همانا که در قرآن و ﺳﻮﺭﻩ ﺟﻤﻌﻪ خداوند بارک تعالی می فرمایند: ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ ‏(ﺹ‏) و ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ اﺳﺖ.

معلم باغبان هر سرزمینی است

در واقع می توان گفت معلم باغبان هر سرزمینی است ، ﻫﺮ محصولی ﺩﺭ این سرزمین کاشت، داشت و ﺩﺭﻭ ﺷﻮﺩ، ﺑﺬﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﮐﺎﺷﺘﻪ می ﺷﻮﺩ ﻭ سالها با تلاش، حفظ و با ترویج ‌و ‌توسعه نیروی انسانی متخصص و متعهد برداشت می شود.
ترس آنجاست باغبان خسته، فرتوت و‌ بی انگیزه باشد ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ مدیر، معلم و ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

اگر معلم ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ و علاقه ﺑﻪ تولید علم، کشف استعداد و ظرﻓﯿﺖ ها، ایجاد شور و اشتیاق تحصیل و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﺍ، ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺩﺭﮎ ﻭ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺑﺎ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻮﻝ و همینطور ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ شان تلاش نکند روﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﺩﺭ نسل جدید ﺩﺭﻣﻌﺮﺽ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ.

پس ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﮐﺸﻮر برابر است با صرفه جویی ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻋﻈﯿﻤﯽ که در ﺭﻓﻊ ﺁﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ کشور ﻧﻤﺎیان می شود.
ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻌﯿﺸﺘﯽ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ اعم از ﺣﻘﻮﻕ ناکافی وﺗﻮﺭﻡ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻌﻀﺎً ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻨﺪ ﺷﻐﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻮﻕ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﮐﻼﺱﻫﺎﯼ ﺩﺭﺱ و مغموم و مشوش شدن حال باغبانان سرزمین مان را در بر خواهد داشت.

از دیگر مشکلات اساسی ﻓﺸﺎﺭﯼ است ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺣﻖﺍﻟﺘﺪﺭﯾﺲ ﻭﺍﺭﺩ شد کما اینکه در سفر وزیر آموزش و‌پرورش در روزهای اخیر به خوزستان با موج عظیم مطالبات قبلا رها شده از سمت دولت ها را در پلاکاردها و حنجره ی جوانان معلم را مشاهده نمودیم.

از حقوق بسیار پایین گرفته تا اجحافی که در غفلت آموزش و ‌پرورش به این جامعه ی بزرگ توسط مؤسسات خصوصی صورت گرفت و آن ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ بود که ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻣﻌﻠﻢﻫﺎﯼ ﺣﻖﺍﻟﺘﺪﺭﯾﺲ ﮐﺴﺐ و با حقوق های بسیار ناچیز جبران زحمت نمودند!
حق التدریسانی که مشکلاتی ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺭسمی داشتند و دارند.

ارتقای رتبه و ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﯾﺎﯼ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ و به رسمیت شناختن معلمان حق التدریسی با پرداخت حق بیمه و سایر مزایایی که به نیروهای رسمی باید پرداخت بشود ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﻌﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺸﻮﻧﺪ.

و این مرهون آن است که ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺭﺩﯾﻒ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺰﻧﯿﻢ. بدینگونه یکی از موانع روند توسعه نظام آموزشی و توسعه انسانی برداشته و گامی مهم برای تربیت هر چه بهتر نسل های آینده برداشته ایم.

علی دژمان ۱۵/۷/۹۸