پایگاه خبری هنر قلم_حدیث کریمی_متولد بهمن ماه ۱۳۷۳ در شهرستان آغاجاری است؛ عشق به ورزش باعث شده که رشته دانشگاهی خود را رها کند و دوباره برای رشته دیگری برای دانشگاه درس بخواند تا اینکه اکنون به آرزوی خود رسیده و پرچم “من می توانم” را به احتزار در آورد.

رضا جنادله ۲۶ ساله که روز گذشته پس از انتشار نتایج کنکور کاردانی به کارشناسی سراسری موفق شد در بین تمامی شرکت کنندگان از سراسر ایران رتبه اول تربیت بدنی و علوم ورزش را در هر ۶دانشگاهی که اولویت خود انتخاب کرده بود، کسب کند؛ با ما از نحوه موفقیتش سخن گفت.

*خودتان را بیشتر برای مخاطبین ما معرفی بفرمایید.*

حدوداً از ۱۴ سالگی ورزش را شروع کردم آن هم در رشته رزمی که توانستم طی آن، مدتی به مقام هایی در مسابقات مختلف رشته موی تای(بوکس تایلندی) و رشته ووشو دست پیدا کنم؛ البته بعد از ۲یا۳ سال کم کم گرایش به بدنسازی پیدا کردم و از سر نگاه پرسش گرانه و حس کنجکاوی ام، می خواستم بیشتر راجع به ورزش بدانم و از آنجایی که بدنسازی، یک ورزش بسیار علمی است، اول از اینترنت شروع کردم به خواندن مقالات ورزشی و بعد به تدریج کتاب و وقت بیشتری برای مطالعه اختصاص گذاشتم. علم من در ورزش پیشرفت کرد؛ از مشاوره ورزشی به دوستان خودم شروع کردم و بعد مدارج مربیگری و داوری پرورش اندام را طی کردم و در حال حاضر هم به مربیگری آنلاین مشغولم البته از سر علاقه؛ نه به خاطر کسب درآمد.

همچنین من در شهر کوچکی زندگی می کردم و با توجه به اینکه برای من و جوانان هم سن و سالم فضای تفریحی چندانی وجود نداشت، به این دلیل اوقات فراغت و سرگرمی ما کلا در باشگاه بدنسازی می گذشت.

*از چگونگی درس خواندنتان بگویید؛ مثلا روزانه چندساعت درس می خواندید؟*

حدود ۸ ماه تا کنکور فاصله زمانی بود که تصمیم به شرکت در کنکور گرفتم البته این را هم بگوییم که من تحصیلات آکادمیک را کمی دیر شروع کردم یعنی بعد از اتمام خدمت سربازی، قبل از تربیت بدنی، در رشته مهندسی شیمی تحصیل می کردم ولی به دلیل علاقه به ورزش، رشته ام را عوض کردم، بعد از تهیه منابع کنکور به خاطر مطالعه قبلی، با دروس تخصصی مثل فیزیولوژی ورزشی و فیزیولوژی انسانی و آناتومی کاملا آشنایی داشتم و دغدغه ی من سایر دروسی بود که تا آن موقع نخوانده بودم، از همان روز اول خیلی قوی شروع کردم به خواندن و مدام درس میخواندم .

من روزانه تا ۱ ماه آخر حدود ۱۰ ساعت مطالعه داشتم اما چون هم زمان با مطالعه، مشغول به کار بودم لذا با “برگزاری دوره های دانش افزایی آنلاین و تنظیم برنامه تمرین و تغذیه” فشار زیادی از نظر ذهنی به من وارد می شد؛ ۵ساعت صبح تا ظهر، دوباره شب کلاس داشتم و بعد استراحت و دوباره ۵ ساعت شب مطالعه می کردم. همین روند ادامه دار بود تا حدود ۴۰ روز قبل از کنکور که وقفه ای در کارم افتاد.تمام سعی ام این بود که در مدت آماده شدن برای کنکور، کلا از فضای حاشیه ساز حتی کوچکترین اتفاقاتی که تاثیر منفی روی تمرکزم داشت؛ دور باشم.

ولی ۴۰ روز قبل از کنکور فوت مادربزرگم که بسیار برای من و خانواده ام عزیز بود، به شدت مرا به حاشیه برد، کم کم سعی کردم تا دیر نشده به روال عادی برگردم و چون حدود ۱۵ روز را کامل از دست دادم مجبور شدم کار و درآمدم را کلا رها کنم و زمان مطالعه را بیشتر کنم که جبران شود.

همین که روال کار را در دستم گرفتم مسائل شخصی و حاشیه ای به شدت منفی شروع شد که بعضی از آن حاشیه ها حتی از فوت مادربزرگم هم برایم رنج بیشتری به همراه داشت، نگاهم به آینده تغییر کرد و کلا در شوک عمیقی فرو رفتم و پراکنده و گاها مطالعه می کردم و تست می زدم ولی ۱۴ روز تا کنکور مهلت بود و دیگر یا باید کلا قید کنکور را می زدم و آن چندماه زحمتم به باد می رفت یا محکم باشم و به هر زحمتی که شده خودم را آماده کنم و به کنکور برسانم.

دو هفته آخر، روزی ۲۰ ساعت مطالعه می کردم و تست می زدم، از تست های کنکور سال ۷۰ تا دهه جاری. میدانم فشار خیلی زیادی به خودم آوردم تا حدی که مطالعه من به دلیل جبران آن وقفه ها تا ۱۰ دقیقه قبل رفتن سر جلسه هم چنان ادامه داشت و چندین ساعت قبل کنکور کامل نخوابیدم و وضعیت غذایی درستی هم نداشتم اما بالاخره رفتم آزمون دادم و موفق شدم.

*شنیده ایم که مربی گری می کنید لطفا در مورد کارتان هم توضیح دهید؟*

بله من مربی گری میکنم اگر چه با توجه به اشباع شدگی شغل مربیگری خصوصا در فضای مجازی خیلی نمی شود روی تنظیم برنامه تمرکز داشت و کارگاه های آنلاین دانش افزایی برگزار میکنم و تجارب و علمی که طی این سال ها کسب کردم را به بقیه ارائه میدهم.

در حال حاضر دو تا کتاب در حوزه پزشکی ورزشی و آناتومی بدنسازی را آماده تالیف دارم که همگی طبق جدیدترین تحقیقات علمی هستند و فکر میکنم اولین بار است که چنین کتاب هایی با این سطح بالا در ایران قرار است، ارائه شود آن هم تالیف و نه صرفا ترجمه.

قطعا که مطالعات قبلی من باعث شد دروس تخصصی که عرض کردم را راحت تر بزنم ولی در کل فارغ از این مسئله، علاقه من و خصوصیت سرسختی ام باعث شد به اینجا برسم.

*کلام آخرتان برای مخاطبین چیست؟*

اینکه اگر هدفی دارید به نظر من؛ کوچکترین انتظاری از هیچ کس نداشته باشید نه فرشته ی نجاتی وجود دارد و نه معجزه ای اتفاق می افتد؛ هیچ موفقیتی اتفاقی نیست و سطح موفقیت شما نسبت مستقیم دارد به رنج کشیدن شما، و در این راه باید بدانید تنها هستید، چرا که اگر به فردی یا جریان خاصی متکی باشید کوچکترین اخلال در این ها شما را از مسیر منحرف می کند و تا بخواهید دوبارهدخودتان را پیدا کنید، متوجه می شوید که دیگر خیلی دیر شده؛ من غافلگیر نشدم زیرا انتظارش را داشتم که چنین موفقیتی حاصل شود، مهم شروع پر قدرت نیست، اکثرا کنکور را پرقدرت شروع می کنند و میانه ی راه می مانند اما عده ی خاصی تا آخرش ادامه می دهند؛ پس ادامه مهم است نه صرفا شروع کردن.

در آخر همه ی این ها را لطف و مرحمت خدا میدانم که همیشه توی زندگی ام حسش کردم.

باتشکر از رسانه هنرقلم